συναντήσεις: τέος ρόμβος (“κόσμος που πάλλεται, δονείται, φλέγεται”)

 

… Εμπρός, φίλοι μου, σας προσκαλώ σε ένα μεγάλο σεργιάνι στο Αιγαίο. Πάνω από την αγριεμένη θάλασσα και τα αφρισμένα κύματα μέχρι κάτω στο βυθό, εκεί που αναπαύονται τα αρχαία ναυάγια, ψάρια απροσδιόριστης ηλικίας, μαργαριτάρια και γιούσουρι…

Ελάτε σιμά, φίλοι μου, να γευτούμε την άγρια νησιωτική φύση, να απολαύσουμε την Απάνω Μεριά, το τελευταίο συριανό τοπίο, έτσι όπως το ονειρεύτηκε εκείνα τα χρόνια τα αρχαία ο Όμηρος που στέγη δεν είχε και περιπλανιόταν σε τούτα εδώ τα νησιά του Αρχιπελάγους. Ελάτε να περπατήσουμε στις αμμοθίνες, να ανακαλύψουμε την ομορφιά, ένα ποιμενικό τοπίο με πεζούλες και ξερολιθιές, ελάχιστους δρόμους και μονοπάτια, με μικρούς οικισμούς στα Χαρτιανά, στη Φοινικιά, στο Μύτακα, στο Παπούρι, στο Ρυχωπό, στη Χαλανδριανή, στο Λυγερό και πέρα στο Σα Μιχάλη, και λίγες αγροικίες στην Κυπερούσα και στον Κάμπο που γίνονται μέρος του τοπίου  (Τέος Ρόμβος, Η ερωτική ζωή στην Απάνω Μεριά)