συναντήσεις: Πλάτων Ριβέλλης. Δείτε το πρόγραμμα σεμιναρίων φωτογραφίας

 

 

 Χρειάστηκαν τα τριάντα πρώτα χρόνια της ζωής μου για να καταλάβω ότι τρία πράγματα μου δίνουν χαρά. Η συγκίνηση της τέχνης, η επαφή με τη φύση και οι ουσιαστικές σχέσεις με τους ανθρώπους γύρω μου. ..

(από την αρχική σελίδα του web site του Πλάτωνα Ριβέλλη)

 

Σεμινάριο φωτογραφίας στη Σύρο

 

Διοργάνωση: Φωτογραφικός Κύκλος Διδάσκει: ο Πλάτων Ριβέλλης Τίτλος σεμιναρίου: “Κριτήρια και Επιλογές στην Καλλιτεχνική Φωτογραφία” Περιεχόμενο σεμιναρίου: το περιεχόμενο αφορά τα ερωτήματα που γεννώνται σε έναν φωτογράφο και τα οποία πρέπει να αντιμετωπίσει με βάση τα προσωπικά του καλλιτεχνικά κριτήρια σχετικά με το “τι” και “πώς” φωτογραφίζει και με το “τι” και “πώς” επιλέγει από ό,τι έχει ήδη φωτογραφίσει. Οι προβολές και οι συζητήσεις θα είναι τα εργαλεία ανάλυσης τού περιεχομένου Τόπος διεξαγωγής: Φωτογραφικό Κύκλος Σύρου, Αμάραντος Ημερομηνίες διεξαγωγής: 11 και 12 Μαΐου 2013 Διάρκεια και ώρες παραδόσεων: 18 ώρες (Σάββατο και Κυριακή 10.00-14.00 και 16.00-21.00 Συμμετοχή: μπορεί να συμμετάσχει οποιοσδήποτε ενδιαφέρεται για την τέχνη τής φωτογραφίας, με δήλωσή του στην ηλεκτρονική διεύθυνση rivellis@otenet.gr. Δεν χρειάζεται να καταβάλει προκαταβολή. Τα δίδακτρα εξοφλούνται την πρώτη μέρα τού σεμιναρίου Κόστος: 150 ευρώ (συμπεριλαμβανομένου τού ΦΠΑ)

 

 

Η σιωπή της φωτογραφίας

άρθρο τού Πλ. Ρ. που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Φωτογράφος», ένθετο στην εφημερίδα «Καθημερινή», τον Οκτώβριο του 2000

Η φωτογραφία μιλάει με τη σιωπή της. Αυτή η πρωταρχική αρετή και δύναμή της τείνει να λησμονηθεί. Η φωτογραφία σαν βουβή που είναι δεν μπορεί ούτε να φλυαρεί ούτε να φωνάζει. Για να μπορέσει να πει, ή καλύτερα να ψιθυρίσει, κάτι, πρέπει πρώτον να νιώσει έντονη την ανάγκη – αφού απαιτείται προσπάθεια για να παραβιάσει τη σιωπή της – και δεύτερον να βρει τον λιτότερο και αποτελεσματικότερο τρόπο για να το πετύχει. Επειδή μάλιστα αυτή η υπόγεια διατύπωση τού λόγου της δεν επιδέχεται επεξηγήσεις, επιβάλλεται η έκφρασή της να χαρακτηρίζεται από μεγάλη ακρίβεια, αλλά ταυτόχρονα και από μια πολυσημία που θα διευρύνει τις δυνατότητες επικοινωνίας της. Ο λόγος της φωτογραφίας πρέπει να είναι σαν τον λόγο της Πυθίας και τον λόγο της Ποίησης. Για να το πετύχει αυτό η φωτογραφία έχει στο οπλοστάσιό της πολύ λίγα εφόδια. Όλα μάλιστα μοιάζουν τεχνικά και τεχνητά, ενώ είναι ουσιαστικά και εκφραστικά. Το κάδρο, η γωνία λήψης, η αφαίρεση, οι χώροι χωρίς πληροφορίες, και πάνω από όλα η μοναξιά και η σιωπή που συνοδεύουν κάθε φωτογραφία. Στις μέρες μας η σιωπή έχει πάψει να αποτελεί αρετή. Η αφαίρεση αντιμετωπίζεται σαν απειλή. Το κάδρο θεωρείται περιορισμός και αναχρονισμός. Η γωνία λήψης δεν πρέπει να φαίνεται καθοριστική, ακόμα και όταν είναι. Ο λόγος της Πυθίας είναι ύποπτος. Οι πολυσημίες ενοχλούν, ενώ τα συνθήματα καθησυχάζουν. Πριμοδοτούνται οι κραυγές, τα μεγάλα μεγέθη, οι υπογραμμίσεις, το προφανές. Η σιωπή ξεχάστηκε γιατί ενοχλεί και προκαλεί αμηχανία. Η μοναξιά της κάθε φωτογραφίας, που τόσο συχνά προδίδει τις αδυναμίες τού φωτογράφου, αντικαταστάθηκε από τις σειρές και τις ομοιογραφίες. Η ταυτολογία έγινε συνώνυμη τού περιεχομένου και η τυπολογία από στοιχείο φόρμας μετατράπηκε σε αυτονόητο στοιχείο ύφους. Στη μετάλλαξη αυτή συνέβαλε όλη η αντίστοιχη μετατόπιση τού κόσμου των εικόνων. Της ζωγραφικής, τού κινηματογράφου, της τηλεόρασης, της διαφήμισης. Η φωτογραφία ακολούθησε και αυτή ξεχνώντας ότι για εκείνη η σιωπή, η ακρίβεια, η λιτότητα και η μοναχικότητα ήταν και είναι δομικά στοιχεία της ταυτότητάς της. Το βέβαιο είναι ότι για να συνεχίσει να υπάρχει, αυτόνομη και συγκινητική, η φωτογραφία πρέπει να ανακαλύψει τη νέα της σιωπή, που θα γίνει αναγκαία και πάλι όταν το προφανές και το θορυβώδες την κουράσουν.

 

 

 

Το παρελθόν και η καινοτομία

άρθρο του Πλ. Ρ. που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό “Φωτογράφος”, Ιανουάριος 2010

 

(απόσπασμα)

 Η εποχή μας ζει στο πλαίσιο της λατρείας του καινούργιου, του καινοφανούς, του νέου. Η πρωτοτυπία έχει πάρει τη θέση της ουσίας. Το παρόν τείνει να εκμηδενίσει το παρελθόν…

………………………………………………………………………………………….

Αλλά ακόμα και αν στόχος του καλλιτέχνη είναι η δημιουργία εναντίον της τέχνης τού παρελθόντος, η γνώση και ο σεβασμός του παρελθόντος αποτελούν ουσιαστική προϋπόθεση για την επιτυχία του εγχειρήματος, κυρίως διότι κάθε επίθεση προϋποθέτει τη γνώση και τον σεβασμό του «εχθρού». Άλλωστε η αποτελεσματική αποκαθήλωση του παρελθόντος δεν μπορεί να συντελεσθεί παρά μέσω ενός άλλου, νέου, έργου τέχνης και όχι μέσω μιας θεωρητικής διατύπωσης, όπως τόσο συχνά παρατηρείται στις μέρες μας. Το νέο έργο είναι αυτό που ενδεχομένως «θα κολλήσει στον τοίχο» το παλαιό και όχι η θεωρητική υποστήριξη που το συνοδεύει. Αυτό όμως προϋποθέτει βαθιά εκτίμηση τού παρελθόντος.

Άλλωστε είναι χαρακτηριστικό ότι στην τέχνη η αλήθεια που αποκαθηλώνεται και εκείνη που επιχειρεί να την αντικαταστήσει θα συνυπάρχουν πάντοτε. Δεν πρόκειται, όπως συνήθως συμβαίνει στην επιστήμη, η νέα να εξαφανίσει την παλαιά. Από την ώρα που η γη έγινε στρογγυλή δεν μπορεί να είναι και επίπεδη. Στην τέχνη όμως θα μπορούσε.

περισσότερα: http://www.rivellis.gr..